Diagnoza logopedyczna dziecka z mózgowym porażeniem dziecięcym
Słowa kluczowe:
mózgowe porażenie dziecięce; dyzartria; niepełnosprawność intelektualna; diagnoza; terapia; metoda indywidualnych przypadkówAbstrakt
Artykuł porusza tematykę mózgowego porażenia dziecięcego. Celem przeprowadzonych badań było zdiagnozowanie trudności językowych dziecka w wieku 13 lat. Diagnoza została przeprowadzona w oparciu o metodę indywidualnych przypadków. Założono, że mózgowe porażenie dziecięce oraz niepełnosprawność intelektualna wpływają na trudności w zakresie rozwoju mowy dziecka. U badanej zdiagnozowano nieprawidłowości w zakresie realizacji głosek. Dziecko ma obniżoną sprawność narządów artykulacyjnych – języka i warg. U badanej występują trudności w obszarze sprawności językowej. Dziewczynka ma problemy z prawidłowym torem oddychania. Opisane problemy wynikają z dyzartrii oraz niepełnosprawności intelektualnej w stopniu lekkim. Przeprowadzone badania wskazują na konieczność prowadzenia dalszej terapii logopedycznej. Prowadzone oddziaływania powinny być ukierunkowane na ćwiczenia oddechowe, fonacyjne i artykulacyjne. Usprawnianie badanej w zakresie kompetencji komunikacyjnej i językowej musi być prowadzone także w domu rodzinnym dziecka. Ważne jest systematyczne wykonywanie ćwiczeń przez dziewczynkę. Odpowiednia stymulacja dziecka może przyczynić się do optymalnego funkcjonowania dziewczynki w społeczeństwie. Poprawa w zakresie kompetencji językowej i komunikacyjnej wpłynie na jakość życia dziecka także w sferze psychologicznej.
Bibliografia
Bauman T., Pilch T., Zasady badań pedagogicznych. Strategie ilościowe i jakościowe, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2010.
Czochańska J., Choroby układu nerwowego, [w:] Pediatria, red. K. Kubicka, PZWL, Warszawa 2006, s. 498-516.
Fedorowska W., Wardowska B., Wywiad biologiczno-środowiskowy do wykrywania wczesnych uwarunkowań rozwoju mowy, Wydawnictwo Uniwersytet Gdański. Zakład Logopedii, Gdańsk 1992.
Jakubowska A., Studium przypadku dziecka z dyzartrią startą, [w:] Neurologopedyczne studia przypadków, red. E. Stecko, Wydawnictwo Stecko, Warszawa 2010, s. 108-115.
Jastrzębowska G., Zaburzenia dysartryczne u dzieci, [w:] Logopedia. Pytania i odpowiedzi,
red. T. Gałkowski, G. Jastrzębowska, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2001, s. 406-428.
Lewandowski A., Tarkowski Z., Dyzartria, wybrane problemy etiologii, diagnozy i terapii, Wydawnictwo ZSL, Warszawa 1989.
Loska M., Uczniowie z mózgowym porażeniem dziecięcym. Osiągnięcia edukacyjne, WSiP, Warszawa 2005.
Styczek I., Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego. Komentarz i tablice, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1982.
Tarkowski Z., Test Sprawności Językowej. Instrukcja., Zasady oceny i przykłady odpowiedzi, Wydawnictwo Fundacji „Orator”, Lublin 2001.
Tłokiński W., Zaburzenia mowy o typie dysartrii, [w:] Podstawy neurologopedii. Podręcznik akademicki, red. T. Gałkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2005, s. 907-929.
